Исои дами ман вақти самоъи тараби ангез

Дастии басӯи мурда барафшонад ки бархез

Рўзикаҳи шаҳидон илм дод бароранд

Шармандаи Фарҳод буд хусрави парвиз

Тӯтӣ ҳама хойида сухан гуфт зи шукр

Гуё хаҷалаши сохтаи он лаъли шукри рез

То чанд хӯрам заҳри ғами охири қадаҳии бахш

Якбори ҳам ин заҳр ба тирёки баромез

Ҳаргоҳ ки аҳлӣ нигарад бар гули рӯят

Хории шиканӣ бар ҷигараш аз нигаҳи тез