Раҳмаш намеояд ба ман чндонкаҳ май сӯзами нафас

Ман тангтар созами нафас ӯ танг тар созад қафас

Ман худ фитодам аз нафас , якум дам нагуфтӣ нолаи бас

Мардуми ман эй фарёдрас , фарёдрас , фарёдрас

Дар ҳиҷри он рӯй чу мау зиёди он зулфи сияҳ

Дар дида май ғлтди нигаҳ дар сина май печади нафас

Кас худ намедонад кӣми ҳайрони чунин баҳр чем

Ман онкӣ будам худним , чун ман мабодои ҳеҷ кас

Ман раҳравӣам нотавони вомондае аз корвон

Афтодаи давр аз ҳамРаҳон , гум карда овози ҷарас

Он чини зулфи машки бези он кокули мрғўлаҳи рез

Бастааст бар ман дар гурези ин роҳи пеши он роҳи пас

Дар водии ишқу ҷунун дар ман намегирад фусун

Аз хона кӣ ояд бурун , тарсад агар дузд аз асас !

Ҳар чанд дар фақр ва фано ҳастам ғариб ва бе наво

Бо кас надорам алтҷоўз кас надорам мултамис

Аз бас ки нолейдӣ чунӣу зи бас ки ҷўшидӣ чу май

Киштии ту моро , то ба кӣ ! файёзи баси файёзи бас