Бар дӯхтаи наргиси назар аз шарми нигоҳаш

Гул соя нияндохта бар тарафи кулоҳаш

То шоҳид беҷурмӣ қотил шавад эй кош

Бо хӯн шаҳидон банависанд гуноҳаш

Сахтаст ки то доман маҳшар биншинад

Ин гирд ки бархеста аз домани роҳаш

Ин рӯзи сияҳи қисмати имрӯзӣ ман нест

Умрӣаст назар карда марои чашми сиёҳаш

Меҳри ту ки сар аз дили ман рӯз азал зад

Дар хоки абади решаи дўонидаҳи гиёҳаш

Рафт аз ситами чашми ту Ром кардани дил ҳо

Хӯн мешавад акнӯн ба сари тири нигоҳаш

То хӯрд лабаши бодаи хӯни дили файёз

Бар оризи гул таъна занад чеҳраи моҳаш