Ёрб ! эй парвардгор ! эй прўрндаҳ ! моро бидон нурипарвар ки бандагони мқбли худро парварӣ аз баҳри висоли дӯст , бад-ӣни алафи шаҳвати мпрўри моро ки душманонро бидон май парварӣ бар мисоли гову гӯсфандони охирӣу парварӣ ки парваранд аз ҷиҳати гӯшту пӯст . Мурғони ҳавоси моро ба чинаи илму ҳикматпарвар , ҷиҳат бар осмон паридан , на ба донаи шаҳвати ҷиҳати гулӯ баридан . Фалаки бозигар , ҳамчун шаби бозон аз пас ин чодари хаёлоти асторгону лаъибатони сайёрот , бозиҳо берун май орад ва мо чун ҳангома бар гирди ин бозии мустағриқ шудаему шаби умр ба поён мебарем . Субҳ марг бирасад ва ин ҳангомаи шаби бози фалак сард шавад ва мо шаби умр ба бод дода . ё раб ! пештар аз онкии субҳ марг бидамад , ин бозиро бар дили мо сарди гардон ; то бҳнгом аз ин ҳангома берун ойем ва аз шбрўон боз намонем . Чун субҳ бидамад , моро ба кӯии қабул ту ёбад . Ёрб ! оўозەи ҳаёти ту ба гӯши ҷон ҳо расед . Ҷонҳо ҳама равон шуданд . Дар биёбони дароз , ташнаи оби ҳаёт , ин ҷаҳон пеш омад ҳама дарафтоданд дар вай . Ҳар чанд ки қлоўзону оби шиносон бонг мезананд ки агарчӣ ба об ҳаёт монад , аммо об ҳаёт нест . Оби ҳаёт дар пешаст , азин гузаред .
Оби ҳаёт , он бошад ки ҳарки хӯрд аз он , ҳаргиз намирад ва ҳар шохи дарахт ки аз он сабз шуд , ҳаргизи зард ва пусида нашавад ва ҳар гул ки аз он оби ҳаёт хандон шуд , ҳаргизи он гул наризад , аммо ин об ҳаёт нест , об мамотаст . Ҳарки аз ин оби ҳаёти фонӣ беш хӯрд , аз ҳама зӯдтар мерад . Наме бинӣ ки мулӯку подшоҳон аз бандагон кам ъмртрнд ? ва ҳар шохи дарахт ки аз ин об беш кашид , ӯ зӯдтар зард шавад . Инак гулро нигар ки аз ин оби серобтару хандон тар шуд , аз ҳамаи арӯсони боғи лоҷарам ӯ зӯдтари резад .
Нодир касе буд ки ин бонгу насиҳати дргўш ӯ рафт ва кам касе буд ки касе кард ва ин сиёҳи обаро ба нокасони бгзошт . Худовандо !у подшоҳо ! моро аз он нодрксони гардон ва аз ин сиёҳи обаи шӯробаи халоси даҳ то ҳамчун дигарон шикаму рӯи омосидаҳ , бар сари ин чашма намирем ва аз талаби оби ҳаёт маҳрӯм намонем .
Рӯй Абӯзари ан алнабӣ алайҳи ассаломи қол : сأлти расӯли аллоҳи слии аллоҳи алайҳу силами мо фии суҳуфи Мӯсо ? қол : қдкони фии суҳуфи Мӯсои аҷабати лмни аиқни болмўткиФи иФрҳ ?у аҷабати лмни аиқни болнор , Киеви изҳк ?у аҷабати лмни аиқни болҳсоб , Киеви иъмли алсиӣот ?у аҷабати лмни аиқни бзўоли алднё ва тақаллубҳо боҳлҳо , Киеви иҷмъҳоу итмӣни илоҳо ?
Абӯзар ки аз чокарони ҳазрати рисолату мстФидони Утбаи набувват ва аз ходимони ҳҷрەи футувват буд , чунин мегуяд ки : рӯзӣ рӯй сипоҳи аҳли дайн , пушту паноҳи аҳли замин , нуқтаи доирەи олам , смрەи шҷрە банӣ одам , тғрокш « влсўФи иътики рбки Фтрзӣ » роизи барроқ « субҳони алзии асрӣ » бргзрндаҳ ба аълам « сами ?дании Фтдлӣ » дунёу уқбои зери қадамаши ишорати кунон « вкони қоби қавсин аўоднӣ »
Ин Абӯзар гуфт ки : ин меҳтари рӯзӣ аз масҷидулҳаром ва аз ҳуҷраи алмслии иноҷии рабаи беруни омада буд , « дъоءи бъдкли слўаҳи мустаҷоба » гуфта ва бар тахт « аносиди валади одаму лои фахр » нишаста , бисот « алФқри фахрӣ » афканда , чаҳор болаш « одам ва ман дунаи таҳти лўоӣӣ » ниҳода , бар муттакоӣ « аввали мо халқи аллоҳи нурӣ » такя задау муҳоҷиру ансору ҷамъ « мстғФрини болосҳор » ба шукр « қоӣмўни боллилу соӣмўни болнҳор » , ба гардиш ҳалқа зада , садиқ , дар таҳқиқ , дар сар май сифт . Форуқ , миёни ҳақу ботил фарқ меандешед . Зии алнўрин , торикии лаҳадро равшаноӣ муҳайё мекард . Муртазо , ҳалқа дар ризо мезад . Балол , булбули вор « арҳноёи балол » мегуфт . Сҳиб , қадаҳи саҳбои вафо дарме кашид . Салмон , дар тариқати саломат қадам мезад ва ман ки Абӯзарам дар роҳи азимат ӯ зарра зарра гашта будам , забон инбисот бикшодам вагуфтам эй меҳтари мо : мо фии суҳуфи Мӯсо ? : дар суҳуфи Мӯсо ки селоати ҷон ошиқонасту аниси дил муштоқонаст чаҳ чизаст ? меҳтар , қуфли сукут ба фармони ҳии лоямут аз ҳуққаи таҳқиқи бардошт , гуфт : « аҷабат » аҷаб дорам аз он бандае ки қадам дар майдони имон ниҳода бошад , ба дӯзаху даракоти ҷаҳаннам имон оварда оўозەи молику аъвонаши бадви расида , дар ин бутаи балоу зиндони ибтило , чигуна хуш механдад ?
Мҳтро ! Фоидەи дувум ?
Гуфт : аҷаб дорам аз он банда ки умри азизро ба карон оварда бошад ба марг имон оварда бошаду вайро барги носохта , ба саволи гӯр иқрор мекунаду ҷавоби муҳайёи нокарда , чигуна шодӣ мекунад ?
Сеюм гуфт : аҷаб дорам аз бандае ки ӯ имон овардааст ки зарраи зарраи феъл ва гуфт ӯро ҳисобаст ки : « Фмни иъмли мисқоли зарраи хирои ираҳ »у тарозуии адл овехтаанд , чигуна газоф корӣ мекунад ?
Ва чаҳорум аҷаб дорам аз он банда ки бе вафоеи дунёро мебинаду азизони худро ба хок май наад ва аз мақарён , « кули нафаси зоиқаи аламут » май шунӯд ба чандини меҳру муҳаббату ҳирсу рағбат , дунёро чун ҷамъ мекунад ?у дил бар он май наад . Ва гӯру кафан мурдагон мебинад фироқи дӯстон май чшд , аммо ончӣ дӯстонаш чашидаанд аз талхии фироқ ӯ як шаб нчшидаҳаст , қадари висол чаҳ донад ? он дардро надидааст , қадари марҳам чаҳ шиносад ?
Не , не , эй бародар ! ҷҳдкн ки аз ин зиндони беруни ое , қадами тавба дар роҳ надам наҳй то дар ин дунё ҳар ду тўро бошад . Чаҳ ҷой инаст ! балки ҳиммат аз ин олӣ тар кунӣу мураккаби дайн , тезтар бароне аз нзорەи дунёи даргузарӣ ва ба тамошои уқбои ҳам чашм нагушойӣ то ҷамол зулҷалол бибинӣ . Ба ҷоруб « ло » ҳамаро брўбӣ . Ҳаркии шоҳ ва шоҳзода бошад , ҳар оина ӯро фаррош бошад . « лои илоҳи алои аллоҳ » фарроши он хосону шоҳон ҳазратаст ки аз пеши дидەи эшон ҳар ду оламро май рўбд .
Ба ҳарч аз роҳи даври уфтӣ чаҳ куфри он ҳарф ва чаҳ имон ( ва ) ба ҳарч аз дӯсти вомоне чаҳ зишти он нақш ва чаҳ зебо
Наёбӣ хору хошокӣ дар ин раҳи ҷуз ба фаррошии камари баст ва ба фарқи устод дар роҳи шаҳодати ло
Чу ло аз садр инсонӣ фикандат дар раҳи ҳайрати пас аз нури алуҳият ба аллоҳи ой аз « ало »
Ҷузи ҷамоли ҳақи мубин , ҷузи калом ҳақ машну то хоси алхос подшоҳ бошӣ .
Бо ёр ба гулзор шудам раҳгузарӣ бар гул назарӣ фикандам аз бе хабарӣ
Чун дид бутам гуфт : ки шармати бодои рухсори ман ӣнҷо ва ту дар гулнигарӣ ?
Валлоҳи аълам .