Илоҳии ту дӯстони худро ба лутфи пайдои гаштӣ то қавмиро бшроби инс маст кардӣ , қавмиро ба дарёии даҳшат ғарқ кардӣ , Нидо аз наздики шнўонидии венашон аз давр додӣ , раҳеро боз хондӣу онгоҳи худ ниҳони гаштӣ аз вроءи пардаи худро арза кардӣ ва ба нишони бузургии худро ҷилва намӯдӣ то он ҷўонмрдонро дар водии даҳшат гум кардӣ ,у аишонро дар битобӣ ва бе туоне саргардон кардӣ , довар он дод хоҳони тўӣӣ ва дод даҳ он фарёди кунони тўӣӣу дяти он куштагони тўӣии дастгири он ғарқ шудаи гони тўӣӣу далели он гум шудагони тўӣӣ , то он гум шуда кӣ ба роҳ ояд ва он ғарқ шудаи куҷо ба карон уфтад ва он ҷонҳои хастаи куҷои бёсоинди воин қисса наонеро кӣ ҷавоб ояду шаби интизори ононро кӣ бомдод ояд ?