Илоҳии ту дӯстони худро ба лутфи пайдои гаштӣ то қавмиро бшроби инс маст кардӣ , қавмиро ба дарёии даҳшат ғарқ кардӣ , Нидо аз наздики шнўонидӣу нишон аз давр додӣ Фи раҳеро боз хондӣу онгоҳи худ ниҳони гаштӣ аз вроءи пардаи худро арза кардӣ ва ба нишони бузургии худро ҷилва намӯда то он ҷўонмрдонро дар водии даҳшат гум кардӣ , ва эшонро дар битобӣ ва бе туоне сар гардон кардӣ Фи довар он дод хоҳони туе ва дод даҳ он фарёди кунони туеу дяти он куштагони туе , то он гум шуда кӣ ба роҳ ояд ва он ғарқ шудаи куҷо ба карон уфтад , ва он ҷонҳои хастаи куҷои бёсоинд , ва ин қисса наонеро кӣ ҷавоб ояду шаби интизори ононро кӣ бомдод ояд ?