зи раъное чаҳ нозад срўбн ё гули зи зебоӣ

Ки бо сарви гули андомӣ сиррӣ дорему савдое

Ҳуҷуми хату арбоби ҳаваси гирди лабати нӯшад

Чу бар танги шукри мӯр ва магас оварда ғавғое

Ҳарифони анҷумани созанд бо созу тараби ҳршб

Марои айши ниҳони кофӣ ба ёд рӯй зебоӣ

Дареғ аз донишу дайну фусӯс аз ҳикмату ақлам

Ки дар қайди ҷунуни мафтӯн буд ҳар гӯшаи доноӣ

Бидиҳ паймонае каз ҳардуи оламвораам соқӣ

Ки аҳли ишқро берун аз ин ду ҳаст дунёе

Кунигар сад таҷаллии сӯзаму муштоқи дидорам

Магари парвонаро аз сӯхтан бӯдааст парвое

Мухолиф май зании мутриби наво дар пардаи қонӯн

Ки ошиқро ба базми дил буд мзморӣу ное

Гул рӯй туро ошуфта бояд мадҳ хон бошад

Балӣ бар гул ба ҷузи булбули сазо кӣ бӯда гуёе

Ҳадиси чашмаи хурро мҷу аз чашми хафоашон

?герат бояд сухан равшан биҷӯ ин сари зи ҳрбоиӣ

Куҷо дар бӯстон дар сояи сарв чмон ояд

Ба гулзори даруни онро ки бошад срўболоиӣ

Ҳадиси ишқи ошуфта ки машҳураст дар офоқ

Ҳаромаши боди ҷузи ишқи алигар пухтаи савдое