Фикрами дақиқи гашти басӣ дар миёни дӯст

На зон миён хабар шуд ва на аз даҳони дӯст

Раҳмии худоиро ба ман эй боғбони ёр

Хошок чун буруни барӣ аз бӯстони дӯст

Ҳошо ки гунҷад он ба қалам ё ки бар забон

Сиррӣ ки дар миён манасту миёни дӯст

Гуфтӣ ки чист он мижа бар дасти тарки чашм

Тирии зи ғамза май наад андари камони дӯст

Хизрӣ агар ҳаёти абади хост аз худо

Хоҳад барои онкӣ шавад ҷон фишон дӯст

Рӯзӣ агар савора ба хокам гузар кунӣ

Хезам чу гирд ва боз бигирам Аннани дӯст

Гӯйӣ ки шукраст бромихтаҳ ба заҳр

Аз бас ки ном ғайр равад бар забони дӯст

Чун хок мешавам бҳли ӣнҷои рӯм ба хок

эй посбони марони ту марои зошёни дӯст

Ҳиндӯ дар офтоби нишони ту ҷуста аст

Ҳар заррае ки ҳаст дар ӯ чун нишони дӯст

Тарсам ки меҳрбон ба рақибон шавад дилаш

Номеҳрбон кунем дили меҳрбони дӯст

Ошуфта дар талаби паии он зулфи хам ба хам

Сар май дӯд чу гӯии паии сўлҷони дӯст

Ҳуби алӣ ба ишқи накӯён маро фиканд

Душман параст гашта дили андари гумони дӯст