Он ду чашми ту ки дар зери ду абрӯии хманд

Чун ду мустанад ки пайвастаи паии қасди ҳманд

Чашми ҳайти зи нигаҳи вони ду лабон аз ханда

Офати хайли араби фитнаи малики аҷманд

Шабнами осо бар хуршед ҷамолат адаманд

Мау хуршед ки дар минтақаи собити қадманд

Хизр аҳданду ҷавони бахту надидаи зулмот

Сабзҳое ки ба гирд лаб навишт бадманд

Сӯфӣоне ки ба завқи ту ба ваҷданду самоъ

Фориғ аз замзамаи мутриб ва аз зер ва бманд

Оҳ аз он тарки кмонкш ки қадар андоз аст

Ҳазар аз он ду хами зулф ки пурпечу хманд

Бе вуҷӯди ту марои зиндагии он сон танг аст

Ки барам ҳасрат аз онон ки ба хоб адаманд

Чаҳ аҷаби улфати чашмони ту бо мурғи дилам

Ваҳшёни ҳеҷ з девона шунидӣ барманд

На зиёдаст ба савдоаш агар сар додам

Хуби рӯйони вафо пеша ндонӣ ки каманд

Пай набарда ба гулистони ту чун ошуфта

Ба абаси биҳдаҳи ҷамъии паии боғ арманд