Хонд дили ҳурат ва шуд мӯътариф инак ба қусӯр

Он ғуломии ту ки беруни кашӣ аз ҷинати ҳур

Аз чаҳ бо мардуми дида шудаи ҳамхона

Гар парии зодмёнст ба олами мастур

Қомататро натавон хонд ки сарв чаманаст

Ориф аз ҳиммат олӣ нанамояд мқсўр

Тоир ақл фурӯрихт пар аз савлати ишқ

Пеши шаҳбоз чаҳ парвози намояди ъсФўр

Аз шаби ҳиҷр ҳикоят макуну рӯзи фироқ

Ки расад аз паии шабу рӯз ва пас аз зулмати нур

Ҳар крои чашм буд менатавон гуфт басир

Магари онро ки назари вақф буд бар манзур

Гуфта будам ки шикоят кунам аз ғайбати ту

Ғайбатӣ нест ки гӯйем ҳикоят ба ҳузур

Ба ҷуз аз ишқ надорад дили афсурдаи самоъ

Мурдагонро накунад зиндаи магари нафхаи ҳур

Зери он зулфи биногваш аён шуд гӯйӣ

Субҳ идаст намоён ба шубони диҷўр

Оқибати гирди лаби лаъли туро хат бигирифт

Хотам аз дасти сулаймони бастади лашкари мӯр

Оташи афшони з чаҳ рӯ гашта забонаш дар ком

Нашудаи синаи ошуфта агар водии тавр