Ҷузи ишқи некӯон ки буд асл ҳар усӯл

Бошад мазоҳиб дигар андешаи фузул

Набӯд аҷаби бсиди диламгар буд ҳарис

Тифласт ва баргирафтани съўаҳ буд аҷул

Бар авҷи кӯй ӯ нарасад тоири қиёс

Дар дашти ишқи ланг буд тавсани уқул

Бори амонати ғам ишқат бадуш кард

Бечораи одамӣ ки злўм омаду ҷҳўл

Қосиди миёни ошиқу маъшӯқ шарт нест

Ҷузи оҳ дар миён набӯд дайгарии расӯл

Пандаши куҷои бҳлқаҳи мисатон асар кунад

Воъиз ки худ удӯли намояди змои иқўл

Гӯ зоҳидаш баранд аз каъбау сафо

Онро ки тўФи майкада ишқ шуд қабул

Қурбониёни кӯии ту аз бас буд фузун

Тарсами дилати зрихтн хӯн шавад малул

Аз манъ посбон накунад ваҳм ва аз асас

Ҳар кас ки роҳ ёфта дар пардаи усӯл

Хуршеди осмон ки буд шамъи ховарӣ

Хоҳад зшмъ рӯй ту парвонаи духул

Шавқам биҷой монад ва таҳаммул задаст рафт

Ақлам завол ёфту алъшқи лои изўл

Ошуфтаи кӯҳҳо бадал аз ишқ ӯст бор

Зулфаш бибин ки бори диламро шудаи ҳмўл

Хуршеди Муртазоу ҷаҳони ҷумла зарра анд

Фаръаст коиноту алии асл ҳар усӯл