Аз даҳони ту ҳадисӣ чу бўҳми андешам

Уқдаи нуқта мавҳум шавад ҳали пешам

То зобрўӣ каҷаш ёфтаам хати амон

Аз кҷиҳои ту эй чархи куҷои андешам

Гар буд соқии мо бар сари паймони аласт

Ман ба паймонаи кашӣ аз ҳамаи мисатони пешам

Шояд аз кеши зчрхми паии қурбони оранд

Зонка қурбонии ту эй бути кофари кешам

Тоҷи сари хоки раҳати кисвати ман меҳри рахт

Дар тариқат аҷабӣ нест агар дарвешам

Ман ва бӯсидан нӯшин лаб ба аз асаласт

Ки чу занбӯр зананд аз ҳамаи ҷониби нешам

Мнкаҳ аз новаки хўнризи назари маҷрӯҳам

Оҳ аз он рӯз ки беҳбуди пазиради ришам

Бар дарат тавқ бгрдн расад ошуфтаи шҳо

Ки сгонт бишуморанд злтФ аз хешам

Дашти пургург буд мартаъам едаст худо

Ту бар он гилаи шабонеу миннати он мишм