Марои савдои он гесуии парчин

Фароғат медиҳад аз нофаи чин

Бути симини мо сад чин бмў дод

Агар чинро буд бутҳои симин

Шудӣ бар офтоби рўхўии афшон

Нисор моҳ кардӣ ақду парвин

Биёади турраи шукри даҳоне

Шудаи вайрони дилами мшкўии ширин

Бхўни ноҳақи ман дар сафи ҳашар

Гўҳии бас буд дасти нигорин

Чаро помол кардӣ хӯни аҳбоб

Бхўн ғайр кардӣ панҷаи рангин

Шаб васласт эй хуршед чун моҳ

Ту ҳам дар гӯшае бо моҳ биншин

Дуҳули зан гӯ мазан навбат ки имшаб

Ман ин навбат нахоҳам кард тамкин

Агар ишқат мадад бахшад ба нахҷӣр

Малахи резади знохни хӯни шоҳин

Чаҳ нақшаст инки наққош азал кард

Бҳсн рӯй ту пайвастаи таҳсин

Назояд модари айём чун ту

Ки оё зин тасарруф гашта анин

Чаҳ шуд ошуфта зон зулфу биногваш

На аз сунбули туро шояд на насрин