Миёни мо ва ту улфат ҳикоятӣаст аҷиб

Ки ту ба аҳди шабобӣ ва ман ба навбати шбиб

Агар ту мураккаби тозӣ ба хоки ман тозӣ

Чу гирди рӯҳи равони хиздти зи сами ркиб

Салиб бастан агар кор бут прессатон аст

Бути ман аз чаҳ фиканда зи зулфи авди салиб

Ҳамин на ҳиндӯии холи ту завқ аз он лаб ёфт

Биҳиштён ҳама доранд аз ин шароби насиб

Магар ки бар дили маҷрӯҳ ошиқон зад даст

Ки хӯн чу сайл равонаст зостини табиб

Ман аз итоби ту шиква кунам ғлтои ҳошо

Биор ҳарчӣ ту дорӣ барои дӯсти ътиб

На ошиқаст ки худ муддаӣ ва каззобаст

Муҳиб агар ки шикоят кунад зи ҷаври ҳабиб

Ба чанги ғайр буд зулфи ёрами ошуфта

Фиғон ки риштаи умрам буд ба дасти рақиб

Агарчӣ номаи сиёҳам вале хушам бо ин

Ки доварӣ набӯд ҷузи алӣ ба рӯзи ҳсиб