Дар раҳе мерафт Маҳмӯд аз пагоҳ

Дар миёни роҳ халқӣ дид шоҳ

Он якеро зори миоўихтнд

Сарнигӯн аз дори миоўихтнд

Чун назар афтод бар ваии шоҳ ро

Хост ӯ мари азм кардани роҳ ро

Марди ҳоле бонг зад аз зери дор

Гуфт мебенанд халқами даҳ ҳазор

Ҳам ту мебинӣ маро эй додгар

Нест фарқии зини назар то он назар

Чун назар аз подшоҳ ояд падед

Нест мумкингар гуноҳ ояд падед

Он сухани Маҳмӯдро дилшод кард

Лоҷарам додаш дят ва озод кард

Чун кушандаи гашти фориғ аз гуноҳ

Даст муҳкам кард дар фитроки шоҳ

Шоҳ гуфташ чун брстӣ аз хатар

Пой дар раҳ на чаҳ мехоҳӣ дигар

Гуфт ман зинҷои кҷодонм шудан

Як замони давр аз ту натавонам шудан

Гуфт эй аҳмақи туро бо ман чикор

Гуфт ман худ бо тӯдорами кори вбор

Зонка ман озод кард хусравам

Аз карам ту дода ҷонии навам

Аз худамгар даври гирдонеи бзўр

Зиндаи ангорам ки дар кардӣ бгўр

Варна гармӣ дай бигӯ бахшидаи хӯн

Тодр овезанд аз дорам нигун

Ҳарки шуд озод кард хоси ту

Бад набинад низ аз ихлоси ту

Ман кунун озод кард ин дирам

То ки ҷон дорам аз ин дрнгзрм