Абўолмкорми мҷиролдини мҷиролдини билқонӣ аз мардуми билқон ( аз тавобеъи ширвону имрӯзаи воқеъ дар кишвари Озарбойҷон ) ва аз шоирони маърӯфу забоновар дар қарни шашуми ҳиҷрӣ ва аз шогирдон хоқонӣаст ки ба зӯдӣ ба пояи устоди худ дар сухан наздик шуду даст ба муъориза ӯ заду устодро ҳаҷв кард .
Лақаби шоирии вай ки зоҳиран мохўз аз лақаб ё исм ӯ бӯдааст дар ашъори вай « мҷир »асту муосиронаш ӯро бо ҳамин унвон ёд кардаанд .
Вай ба дастгоҳи атобакони Озарбойҷон ихтисос дошт ва аз салҷӯқиёни Ироқ , Арсалони бен туғрули салҷӯқиро мадҳ гуфт . Дар соли вафоти шоир ихтилоф кардаанд . Вафот ӯро ҳидоят ба соли 577 навиштааст ва дар манобеи дигари солҳои дайгарӣ монанди 568 , 586 , 589 ва 594 зикр кардаанд вале бо қароини мавҷӯд ме тавон 586ро соли қариб ба таҳқиқ барои фӯт шоир донист .
Қабри аўдри мқбрҳолшъроӣ табризаст .
Девони мҷири қариб ба панҷ ҳазор байт шеър дорад ва машҳунаст ба қасоиди олӣ ва ғазалҳои латиф ва ӯро бояд ҳқо аз шоирони никўсхну хуши қареҳаи замони шимурд .
Таъсии сабки сухани хоқонӣ дар ғолиби ашъор ӯ машҳӯдаст ва бо ин ҳоли мҷир аз устоди худ содаи гӯй тараст .
Чирагии мҷир дар эҷоди таркиботи бадеъу мазомини наву дилпазири қобили тавваҷуҳ бисёраст .