Хунаки насими мънбри шмомаҳ эй дилхоҳ

Ки дар ҳавоӣ ту бархест бомдоди пагоҳ

Далели роҳи шӯ эй тоири хуҷастаи лақо

Ки дида об шуд аз шавқи хоки он даргоҳ

Ба ёди шахси нзорм ки ғарқи хӯн дил аст

Ҳилолро зи канор уфуқ кунед нигоҳ

Манам ки бе ту нафас май кашами зиҳии хиҷлат

Магари ту афв кунӣ вар на чист узри гуноҳ

зи дӯстони ту омухт дар тариқати меҳр

Сипедаи дам ки сабо чок зад шиори сиёҳ

Ба ишқ рӯй ту рӯзӣ ки аз ҷаҳон биравам

з турбатам бидамад сурхи гул ба ҷои гиёҳ

Мада ба хотири нозуки малолат аз ман зуд

Ки ҳофизи ту худ ин лаҳза гуфт бисмии аллоҳ