Қавла , таъолӣ : «у ибоди арраҳмони аллазӣнаи имшўни алии алأрзи ҳўноу إзои хотбҳми алҷоҳлўни қолўои сломо ( ۶۳/олФрқон ) . »
Бояд ки толиби ҳақи пайваста бар равиш худ мераваду бидонад ки ҳар қадамӣ ки май наад бар чаҳ май наад он бар вайаст ё аз он вайаст ? агар бар вайаст , истиғфор кунад ва агар аз он вайаст , дар он ҷад кунад то зиёдат шавад .
Ва аз Довӯди тоӣии разии аллоҳ анҳу меояд ки : рӯзии доруи хӯрда буд вайро гуфтанд : « замонии бад-ӣни саҳни сарои андари шӯ то фоидаи дору зоҳир шавад . » гуфт : « ман шарм дорам ки ба қиёмати худои ъзу ҷли маро савол кунад : чаро қадамӣ чанд бар насиби ҳавоӣ худ наҳодӣ ? лқўлаҳ , таъолӣ : втшҳди أрҷлҳми бмои конўои иксбўн ( ۶۵/ис ) . »
Пас дарвеш бояд ки ба муроқибат ва бедорӣ равад сарафканда , ва ба ҳеҷ сӯ нанигарад ҷузи андари баробар рӯй худу роҳ ва агар касе вайро пеш ояд худ родрнкшди мари нгоҳдошти ҷомаи худро ки то бадв боз наёяд ; ки муъминону ҷомаҳои эшон пок бошанд ва ин хслаҳи ҷузи ръўнту хештани пайдо карданӣ набошад ;у боз агар он каси кофар бояд ё палидӣ бар ваии зоҳир буд , раво буд ки худро аз вай нигоҳ дорад ва чун бо ҷамоатӣ меравад қасди пеш рафтан накунаду зиёдат ҷустан ба такаббур ва низ қасди бозпас рафтан накунаду зиёдат ҷустан ба тавозуъу азнмўдни тавозуъ ба мардумон ба мъомлтӣ парҳез кунад ; ки тавозуъро чун бидид , айн такаббур шаваду наъли кафшро то битавонад аз палидҳо нигоҳ дорад ба рӯз ; то худованди таъолӣ ба баракоти он , ҷомаи вайро ба шаб нигоҳ дорад ва бояд ки чун ҷамоатӣ , ва ё як дарвеш , бо касе бошанд андари роҳ бо касе ноистнд ба сухану варои интизори худ нФрмоинд ва оҳиста равад ва шитоб накунад ; ки ба ҳарисон монаду нарм нарм наравад ; ки мутакаббирон монаду гоми тамом наад .
Ва дар ҷумла бояд ки равиши толиб пайваста бидон сифат буд ки агар касе гуяд : « куҷо май рӯй ? » бқтъ битавонад гуфт : « إнии зоҳби إлии рабӣ ( ۹۹/олсоФот ) . » ва агар ҷуз чунин бошад рафтани вай бар вай вабол бошад ; аз он чаҳ сиҳҳати хутувот аз сиҳҳат хатарот бошад пас ҳар ки андешаи вай муҷтамаъ бошад мари ҳақро , иқдоми ваии мтобъи андеша вай бошад .
Ва аз бўизиди разии аллоҳи анҳу ривояти оранд ки гуфт : равиш бар дарвеши нишони ғифлат буд ; ки ҳарчӣ ҳаст худ андари ду қадам ҳосил ояд ки яке бар насибҳои худ наад ва яке бар фармонҳои ҳақи ин як қадамро бардорад ва он дигар бар ҷой бидораду равиши толиби аломати қатъи масофат буду қурби ҳақ ба масофат нест ва чун қурби вай масофатӣ набошад толибро ҷузи қатъи пойҳо андари маҳали сукӯн чаҳ ваҷҳ бошад ?у аллоҳи аълами болсўоб .