Ҳар рӯз ки дар майдони чавгон задани оғозӣ

Баси кас ки кунад пешат чун гӯии срондозӣ

Дилҳо ба дам Рахшат ҳаст аз раги ҷони баста

Оянд кашон аз пай ҳар сӯй ки май тозӣ

Ушшоқ ба майдонат бозанад ба ҷади сарҳо

Венаи турфа ки сарбозии пеши ту буд бозӣ

Аз нанг намесозӣ гӯй аз сармои ҳаргиз

Бо тнгдлони гӯйии дории сар носозӣ

То хоки сам аспат шуд тоҷ серум ҳастам

Аз тоҷўрон яксар бартар ба сарафрозӣ

Ҷуз бар сар ман машкан чавгон ки маро набӯд

Чун гӯии дарин маънӣ бо каси сронбозӣ

Ҷомии сухани нодир кӣ фаҳм кунад ҳар кас

Он ба ки бидӯзӣ лаб аз нодарраи пардозӣ