Чунин гӯйанд ки Абдуллоҳи тоҳири якеро аз бузургони сипоҳи хеш боз дошта буд , ҳар чанд дар боб ӯ сухан гуфтандӣ аз вай хушнӯд нагашт , пас чун ҳол бидон ҷо расед ,у ҳаркас аз кор ӯ ноумеди гаштанди ин бузургро канизакӣ буд фасеҳа , қисса Эй навишт ва он рӯз ки Абдуллоҳи тоҳир ба мазолим нишаст он канизак рӯй барбаст , ва ба хизмат вай рафт , ва қисса бидод ва гуфт « ё амири хзи алъФўи ?фони ман астўлии аввалӣ ва ман қадари ғФр » гуфт эй амир ҳар ки биёбад бидиҳад , ва ҳар ки битавонад биёмурзад , Абдуллоҳ гуфт « ё ҷорӣаи ани занби соҳбки аъзами ммои ирҷии афва » эй канизаки гуноҳи меҳтари ту бузургвортар аз онаст ( ки ) онро омурзиш тавон кард . Канизак гуфт « аиҳо аломиру ани шафиъии алики аъзами ммо ? ? рада » яъне шафиъи ман бтўи бузургтар аз онаст ки боз тавон зад , гуфт « ва мо шФиъки алзии лоирд » гуфт кадомаст ин шафиъи ту ки боз натавон зад , канизаки даст аз рӯй бардошт , ва рӯй бадв намӯд , ва гуфт « ҳозои шафиъӣ » инак шафиъи ман , Абдуллоҳи тоҳир чун рӯй канизак бидид табассум кард ва гуфт « шафиъи мо акрама ва ман иўтики мо аъзама » гуфт бзргои шФиъо ки ту оварадӣу азизи хоҳишӣ ки турост , ин бигуфт ва бифармуд то он сарҳангро халос доданд , ва халъат дод ,у бнўохту биҷой ӯ кароматҳо кард , ва ин бидон ёд карда шуд то бадоне ки мартабат рӯй некӯ то куҷосту ҳурмат ӯ чандаст .