эй маин Осифӣ ки олам ро

Остони ту млҷоءасту паноҳ

Вай гузин сарварӣ ки бар карамат

Расатон ду оламанд гувоҳ

Вузароӣ дигар ки дошта анд

Иззату шани худ ба ҷӯади нигоҳ

Чун азишон чу шоирон дигар

Ҳиммати ман набӯдаи эҳсони хоҳ

Ҷӯу коҳӣ барои астари ман

намефиристодаанд бе икроҳ

Ту ки аз лутфи холиқи розиқ

Бар ҳамаи Фоиқӣ ба ҳишмату ҷоҳ

ё чу ҳуккоми собиқ аз эҳсон

Бифирист аз барои ӯ ҷӯу коҳ

ё барои мулозимон дигар

Бустон аз ман ин балои сиёҳ

Варна монанди барқи хирмани сӯз

Сар ба саҳроаш медаҳум ногоҳ

Каз туфи шуълаҳои оташи ҷўъ

Нгзроди дарин ҳудӯди гиёҳ