Шарифи пой сӯхта гуяд :

Ин сухани сахти расвои сет ; на мадҳ шоҳаст ва на мадҳи худ . эй мардак ! охири туро азин чаҳ завқ бошад ки ӯ аз ту мустағнӣаст ? ин хитоб дӯстон нест ; ин хитоб душманонаст ки душман худ гуяд ки « ман аз ту фориғаму мустағнӣ . » акнӯн ин мусулмони ошиқи гарми рӯро бибин ки дар ҳолати завқ аз маъшӯқ ӯро ин хитобаст ки аз ӯ мустағнӣаст ! мисоли ин он бошад ки тунӣ е дар тун нишаста бошад ва мегуяд ки « султон аз ман ки тунӣам ( мустағнии сет )у фориғ ва аз ҳамаи тунён фориғаст . » ин тунии мардакро ( азин ) чаҳ завқ бошад ки подшоҳ аз ӯ фориғ бошад ? ореи сухан ин бошад ки тунӣ гуяд ки « ман бар бом тун будам султони гузашти вайро салом кардам дар ман назар бисёр кард ва аз ман гузашт ва ҳануз дар ман назар мекард » ин суханӣ бошад завқдиҳанда он туниро ; алои инки « подшоҳ аз тунён фориғаст » ин чаҳ мадҳ бошад подшоҳро ? ва чаҳ завқ медиҳад туниро ? . « ҳарчиз ки ваҳми ту бар он гашти муҳӣт » эй мардаки худ дар ваҳми ту чаҳ хоҳад гузаштани ҷузи бунагии мардумон аз ваҳму хаёли ту мустағнӣанд ва агар аз ваҳми ту ба эшон ҳикоят мекунӣ малул шаванд ва мегурезанд . Чаҳ бошад ваҳм ки худо аз он мустағнӣ набошад худ ояти истиғно барои кофарон омадааст ҳошо ки ба муъминони ин хитоб бошад . эй мардаки истиғноӣ ӯ собитаст ало агар туро ҳоле бошад ки чизеи арзад аз ту мустағнӣ набошад ? ба қадари иззати ту . Шайх маҳалла мегуфт ки аввал диданаст , баъд аз он гуфту шунӯди чунонкии султонро ҳама май бенанди валикини хоси он касаст ки бо вай сухан гуяд . Фармуд ки ин кажасту расвои сет ва бозгўнаҳаст , Мӯсои алайҳ ассалом гуфту шунӯду баъди азон дидор металабед . Мақом гуфт он Мӯсоу мақоми дидори он Муҳамади слии аллоҳи алайҳу силам , пас он сухан чун рост ояд ? ва чун бошад ? фармуд яке пеши мавлонои шамси аддӣни табризӣ ( қудси аллоҳи сира ) гуфт ки ман бадалел қотеъ ҳастӣ худоро собит кардаам . Бомдоди мавлонои шамс аддӣн фармуд ки дӯши млоикаҳ омада буданд ва он мардро дуо мекарданд ки алҳмдллаҳи худои моро собит кард худоаши умри дҳод ! дар ҳақи оламён тақсир накард ! эй мардак ! худо собитаст исбот ӯро далелӣ менабояд агар корӣ мекунӣ худро ба мартабау мақомии пеш ӯ собит кун ва агар на ӯ бедалел собитаст ваон мни шииءи алои исбҳи бҳмдаҳи дарин шак нест .

Фақиҳон зираканд ва даҳ андари даҳ май бенанд дар фани худ , лек миёни эшон ва он олами девор ӣ кашидаанд барои низоми иҷўзи влоиҷўз ки агар он девор ҳиҷобашон нашавад ҳеҷ онро нахонанд ва он кор маъаттал монаду назири ин мавлонои бузурги қудси аллоҳи сираи алъзизи фармӯда (аст ) ки « он олам ба монанди дарёии сет ва ин олами мисоли кафу худои ъзўҷли хост ки кафро маъмур дорад қавмиро пушт ба дарё кард барои иморати кФк , агар эшон ба ин машғӯл нашаванд халқи якдигарро фано кунанд ва аз он , харобии кФк лозим ояд . » пас хайма Эйаст ки задаанд барои шоҳу қавмиро дар иморати ин хаймаи машғӯли гардонида ва яке мегуяд ки « агар ман таноби нсохтмии хайма чун рост омадӣ ? » ва он дигар мегуяд ки « агар ман мех насозам танобро куҷо банданд ? » ҳама кас донанд ки ин ҳамаи бандагон он шоҳанд ки дар хайма хоҳад нишастану тафарруҷ маъшӯқ хоҳад кардан . Пас агар ҷўлоаҳи тарк ҷўлоҳӣ кунад барои талаби вазирӣ , ҳамаи олами бараҳна ва ъўр бимонанд . Пас ӯро дар он шева завқӣ бахшиданд ки хурсанд шудааст ; пас он қавмро барои низоми олам кФк офариданду оламро барои низоми он , вале хунаки онро ки оламро барои низом ӯ офарӣда бошанд на ӯро барои низоми олам ; пас ҳар якеро дар он кори худои ъзўҷли хурсандӣ ва хушӣ мебахшад ки агар ӯро садҳазори сол умр бошад ҳамон кор мекунад ва ҳар рӯзи ишқ ӯ дар он кор бештар мешаваду вайро дар он пешаи дақиқа ҳо мезояду лиззатҳоу хушиҳо аз он мегирад ки вони мни шииءи алои исбҳи бҳмдаҳи таноби кнро тасбеҳии дигару дурудгарро ки амӯдҳои хайма месозад тасбеҳии дигару мехи созро тасбеҳии дигару ҷомаи бофро ки ҷомаи хайма май бофади тасбеҳии дигар .

Акнӯн ин қавм ки бар мо меоянд агар хомӯш мекунем малул мешаванд ва меранҷанд ва агар чизе мегӯйем лоиқи эшон май бояд гуфтан мо меранҷем май раванд ва тшниъ мезананд ки « аз мо малуласт ва май гурезад » ҳизум аз дег кӣ гурезад ? алои дег май гурезад тоқат намедорад пас гурехтани оташу ҳизум гурехтан нест балки чун ӯро дид ки заъифаст аз вай давр мешавад ; пас ҳақиқати алии кули ҳоли дик май гурезад ; пас гурехтан мо гурехтан эшонаст мо оинаем агар даришон гурезии сет дар мо зоҳир мешавад мо барои эшон мегурезем . Оина онаст ки худро дар ваии бенанд агар моро малул май бенанди он малолат эшонаст барои онкии малолати сифат заъфаст . ӣнҷо малолат нагунҷаду малолат чаҳ кор дорад ? маро дар гармоба афтод ки шайхи салоҳи аддӣнро тавозуъӣ зёдтӣ мекардаму шайхи салоҳи аддӣни тавозуъӣ бисёр мекард дар муқобилаи он тавозуъ , шикоят кардам дар дил омад ки тавозуъро аз ҳад май барӣ , тавозуъ ба тадриҷ ба ; аввал дасташ бимолӣ баъд аз он пой , андаки андак ба ҷое барисоне ки он зоҳир нашавад ва нанамояд ва ӯ ху карда буд лоҷарам набоядаш дар заҳмати афтодану ивази хизмат , хизмат кардан чун ба тадриҷ ӯро хугар он тавозуъ карда бошӣ . Дӯстиро чунин , душманиро чунин бояд кардани андаки андак ба тадриҷ . Маслан душманиро аввали андаки андаки насиҳати бидиҳӣ агар нашунӯд онгаҳи вайро бизанӣ агар нашунӯд вайро аз худ давр кунӣ дар қуръон мефармоед Фъзўҳни воҳҷрўҳни фии алмзоҷъи возрбўҳн ва корҳои олами бад-ӣн сон меравад набинӣ сулҳу дӯстии баҳор дар оғози андаки андаки гармӣ е май намояду онгаҳи бештар ва дар дарахтони нигар ки чун андаки андак пеш меоянд аввали табассумии онгаҳи андаки андаки рахтҳоро аз баргу мива пайдо мекунаду дарвешонау сӯфӣонаи ҳамаро дар миён май наад ва ҳарч дорад ҷумла дарме бозад . Пас корҳои оламроу уқбо шитоб кард ва дар аввали кор муболиға намӯд он кори муяссар ӯ нашуд агар риёзатаст тариқаш чунин гуфтаанд ки агар манӣ нон мехӯрд ҳар рӯзи дирами сангӣ кам кунад ба тадриҷи чунонкии солӣ ва ду барнагзарад то он нонро ба ним ман расонида бошад чунон кам кунад ки танро камӣ он нанамояд ва ҳамчунин ибодату хилват ва рӯй овардан ба тоъату намоз агар ба куллӣ намоз мекард чун дар роҳи ҳақи даройади аввали муддатии панҷ намозро нигоҳ дорад баъд аз он зиёдат мекунад илои молонҳоиаҳ .