Ёдам омад қиссаи аҳли сабо
Каз дами аҳмақ сабоашон шуд вабо
Он сабо монад ба шаҳри баси калон
Дар фасона бишинавӣ аз кӯдакон
Кӯдакони афсона ҳо ме оваранд
Дарҷ дар афсонаи шани баси сару панд
Ҳазлҳо гӯйанд дар афсона ҳо
Ганҷ май ҷӯ дар ҳамаи вайрона ҳо
Буд шаҳрии баси азиму ма вале
Қадар ӯ қадари скраҳ беш не
Баси азиму баси фароху баси дароз
Сахти зафти зафти андозаи пиёз
Мардуми даҳ шаҳри маҷмӯи андрў
Лек ҷумлаи се тани ношстаҳи рӯ
Андрўи халқу хилоиқ бе шумор
Лек он ҷумлаи се хоми пухтаи хор
Ҷони нокарда ба ҷонон тохтан
Гар ҳазоронаст бошад ним тан
Он яке баси даври байну дидаи кӯр
Аз сулаймони кӯру дидаи пои мӯр
Ва он дигар баси тизгўшу сахти кар
Ганҷ ва дар вай нест як ҷӯи санги зар
Вон дигар ъўру бараҳнаи лошаи боз
Лек доманҳои ҷома ӯ дароз
Гуфт кӯр инак сипоҳӣ ме расанд
Ман ҳамеи байнам ки чаҳ қавманд ва чанд
Гуфт кари ореи шунӯдами бонгашон
Ки чаҳ мегӯйанд пайдоу ниҳон
Он бараҳна гуфт тарсони зини манам
Ки бибаранд аз дарозии доманам
Кӯр гуфт инак ба наздик омаданд
Хез бигурезем пеш аз захму банд
Кар ҳаме гуяд ки ореи машғала
намешавад наздиктар ёрони ҳилла
Он бараҳна гуфт оўаҳи доманам
Аз тамаъ баранд ва ман ноомнм
Шаҳрро ҳаштанд ва берун омаданд
Дар ҳазимат дар диҳӣ андар шуданд
Андари он даҳ мурғ фарбеҳ ёфтанд
Лек зарраи гӯшт бар вай на нижанд
Мурғи мурдаи хушки вази захми калоғ
Устихонҳо зор гашта чун пноғ
Зон ҳаме хӯрданд чун аз сайди шер
Ҳар яке аз хӯрданаш чун пели сайр
Ҳар се зон хӯрданду бас фарбеҳ шуданд
Чун се пели баси бузург ва ма шуданд
Ончунон каз фарбеҳӣ ҳар як ҷавон
Дар нгнҷидии зи зафтӣ дар ҷаҳон
Бо чунин гбзӣ ва ҳафт андоми зафт
Аз шикоф дар буруни ҷустанд ва рафт
Роҳи марги халқ нопидо раҳеаст
Дар назар ноед ки он беҷо раҳеаст
Нак паёпаии корвонҳо мқтФӣ
Зини шикоф дар ки ҳаст он мхтФӣ
Бар дар ар ҷӯӣ наёбӣ он шикоф
Сахти нопидоу зўи чандини зифоф