Ту нхўондии қиссаи аҳли сабо

ё бхўондӣ ва надидӣ ҷузи садо

Аз садои он кӯҳи худ огоҳ нест

Сӯии маънии ҳуш киро роҳ нест

ӯ ҳаме бонгӣ кунад бегӯшу ҳуш

Чун хамаш кардӣ ту ӯ ҳам шуд хамӯш

Дод ҳақи аҳли саборо баси фироқ

Сад ҳазорон қасру айвонҳоу боғ

Шукри он нгзорднди он бади раҳгон

Дар вафо буданд камтар аз сегон

Мари сегиро луқмаи нонеи з дар

Чун расад бар дар ҳамеи бандади камар

Посбону ҳорс дар ме шавад

Гарчи бар ваии ҷавр ва сахтӣ ме равад

Ҳам бар он дар бошадаш бошу қарор

Куфр дорад кард ғайриӣ ихтиёр

Вар сегӣ ояд ғарибии рӯзу шаб

Он сагонаш мекунанд он дами адаб

Ки бирав онҷо ки аввал манзил аст

Ҳақи он неъмати гаравгон дил аст

Май газандаш ки « бирав бар ҷои хеш

Ҳақи он неъмат фурӯ магузор беш »

Аз дар дилу аҳли дили оби ҳаёт

Чанд нӯшедӣ ва во шуд чашмаот

Баси ғизои скру ваҷд ва бе худӣ

Аз дар аҳли дилон бар ҷон задӣ

Бози ин дарро раҳо кардӣ зи ҳирс

Гирд ҳар дукони ҳамеи гардии зи ҳирс

Бар дар он манъмони чарби дег

Май дуӣ баҳри сриди мурдаи рег

Чарбаши ӣнҷои дон ки ҷон фарбеҳ шавад

Кори нооўмиди ӣнҷо ба шавад