Як ҷазира сабз ҳаст андари ҷаҳон

Андрў говӣаст танҳо хуши даҳон

Ҷумлаи саҳроро чарад ӯ то ба шаб

То шавад зафту азиму мунтаҷаб

Шаби зи андеша ки « фардо чаҳ хӯрам ? »

Гардад ӯ чун тори мӯи лоғари зи ғам

Чун барояд субҳ гардад сабзи дашт

То миёни рустаи қсили сабзу кишт

Андар уфтад гов бо ҷўъи албқр

То ба шаби онро чарад ӯ сар ба сар

Бози зафту фарбеҳ ва ламтар шавад

Он таниш аз пиҳу қӯт пар шавад

Бози шаби андар таб уфтад аз фазаъ

То шавад лоғари зи хавфи мунтаҷаъ

Ки чаҳ хоҳам хӯрд фардои вақти хур

Солҳо инаст кори он бақар

Ҳеҷ нандешад ки чандини соли ман

намехӯрам зини сабзаи зору зини чаман

Ҳеҷ рӯзӣ кам наомад рӯзем

Чист ин тарсу ғам ва дилсӯзем ?

Боз чун шаб мешавад он гови зафт

намешавад лоғар ки « оўаҳ ризқ рафт ! »

Нафас он говаст ва он дашти ин ҷаҳон

Кови ҳаме лоғар шавад аз хавфи нон

Ки чаҳ хоҳам хӯрд мстқбли аҷаб

Лӯти фардо аз куҷои созами талаб

Солҳо хӯрдӣ ва кам номади зи хур

Тарк мстқбл куну мозии нигар

Лӯту пўти хӯрдаро ҳам ёди ор

Мангар андари ғобр ва кам бош зор