Ҳар дамии фикрӣ чу меҳмони азиз
Ояд андари синаи ?ут ҳар рӯз низ
Фикрро эй ҷон ба ҷои шахси дон
Зонки шахс аз фикр дорад қадару ҷон
Фикри ғамгар роҳ шодӣ ме занад
Корсозиҳоӣ шодӣ ме кунад
Хона май рўбд ба тундӣ ӯ зи ғайр
То дар ояд шодии нави зи асли хайр
намефишонд барги зард аз шохи дил
То бирӯяд барги сабзи муттасил
намекунад бехи сарвари куҳна ро
То хиромади завқи нав аз мо варо
Ғам кунад бехи кажи пусида ро
То намояди бехи рӯи пӯшида ро
Ғами зи дил ҳар чаҳ бирезад ё барад
Дар ивази ҳқо ки беҳтар оварад
Хоссаи онро ки яқинаш бошад ин
Ки буд ғами бандаи аҳли яқин
Гар турш рӯе наёрад абру барқ
Руз бисӯзад аз табассумҳои шарқ
Саъду наҳси андари дилат меҳмон шавад
Чун ситораи хона хона ме равад
Он замон ки ӯ муқӣми бурҷи тест
Бош ҳам чун толеъаши ширину чуст
То ки бо ма чун шавад ӯ муттасил
Шукр гуяд аз ту бо султони дил
Ҳафт соли Айюб бо сабру ризо
Дар балои хуш буд бо заифи худо
То чу во гардад балои сахти рӯ
Пеш ҳақ гуяд ба сдгўни шукр ӯ
Каз муҳаббат бо ман маҳбӯби каш
Рӯ накард Айюби як лаҳзаи турш
Аз вафоу хиҷлати илми худо
Буд чун шеру асал ӯ бо бало
Фикр дар сина дар ояд нав ба нав
Ханд хандони пеш ӯ ту бози рӯ
Ки аъзнии холиқии ман шара
Лои тҳрмнии анли ман барра
Раби аўзънии лашкари мо арӣ
Лои тъқби ҳсраҳи лии ани мзӣ
Он замири рӯи туршро поси дор
Он туршро чун шукри ширини шумор
Абрро гар ҳаст зоҳири рӯи турш
Гулшани орандаи сети абру шӯраи каш
Фикри ғамро ту мисоли абри дон
Бо турши ту рӯи турш кам кун чунон
Бўки он гавҳар ба даст ӯ буд
Ҷаҳд кун то аз ту ӯ розӣ равад
Вар набошад гавҳар ва набӯд ғанӣ
Одати ширини худ афзӯн кунӣ
Ҷои дигар суд дорад одатат
Ногаҳони рӯзӣ бар ояд ҳоҷатат
Фкртӣ каз шодят монеъ шавад
Он ба амру ҳикмат сонеъ шавад
Ту махон ду чори донгаш эй ҷавон
Бўк наҷмӣ бошаду соҳиби қирон
Ту магӯ фаръӣаст ӯро асли гир
То буии пайваста бар мақсӯди чир
Вари ту онро фаръгирӣу музир
Чашми ту дар асл бошад мунтазир
Заҳр омад интизори андари чшш
Доимо дар марг бошӣ зон равиш
Асли дони онро бигираш дар канор
Бозираи доими зи марги интизор