Мари Халифаи Мисрро ғаммоз гуфт

Ки шаҳи Мӯсил ба ҳурии гашти ҷуфт

Як канизак дорад ӯ андари канор

Ки ба олам нест монандаши нигор

Дар баён ноед ки ҳасанаш бе ҳадаст

Нақш ӯ инаст ки андар коғазаст

Нақш дар коғаз чу дид он киқбод

Хираи гашту ҷом аз дасташ фитод

Паҳливониро фиристод он замон

Сӯии Мӯсил бо сипоҳи баси гарон

Ки агар надиҳад ба ту он моҳ ро

Бркн аз бен он дару даргоҳ ро

Вар диҳад таркиш куну маро биор

То кашами ман бар замини ма дар канор

Паҳлавон шуд сӯии Мӯсил бо ҳашам

Бо ҳазорон рустаму таблу илм

Чун малахҳо беадад бар гирди кишт

Қосиди аҳлоки аҳли шаҳри гашт

Ҳар навоҳии манҷаниқӣ аз набард

Ҳам чу кӯҳи қоф ӯ бар кор кард

Захми тир ва сангҳои манҷаниқ

Теғҳо дар гирд чун барқ аз бриқ

Ҳафта Эй кард ин чунин хӯни рези гарм

Бурҷи сангин суст шуд чун муми нарм

Шоҳ Мӯсил дид пигори мҳўл

Пас фиристод аз даруни пешаши расӯл

Ки чаҳ май хоҳии зи хӯни муъминон

Кушта мегирданд зини ҳарби гарон

Гар муродати малик шаҳр Мӯсиласт

Бе чунин хӯни рез инат ҳосиласт

Ман рӯми беруни шаҳр инак дар о

То нагирад хӯни мазлӯмони туро

Вари муродати молу зар ва гавҳараст

Ин зи малики шаҳри худ осон тараст