Бозгардон қиссаи ишқи Аёз

Ки он яке ганҷӣаст моломоли роз

намеравад ҳар рӯз дар ҳуҷраи барин

То бибинад чорқӣ бо пӯстин

Зонк ҳастӣ сахт мастӣ оварад

Ақл аз сари шарм аз дил май барад

Сад ҳазорон қарни пешинро ҳамин

Мастӣ ҳастӣ бузади раҳи зини камӣн

Шуд ъзозилии азин мастии блис

Ки чаро одам шавад бар ман раис

Хоҷаам ман низу хоҷа зода ам

Сад ҳунарро қобил ва омода ам

Дар ҳунари ман аз касе кам нестам

То ба хизмати пеши душмани бистум

Ман зи оташ зодаам ӯ аз вҳл

Пеши оташи мари вҳлро чаҳ маҳал

ӯ куҷо буд андари он даврӣ ки ман

Садр олам будаму фахри змн