Буд саққоеи мрўрои як харӣ

Гашта аз меҳнати ду то чун чанбарӣ

Пушташ аз бори гарони сад ҷои риш

Ошиқу ҷӯёни рӯзи марги хеш

Ҷӯи куҷо аз коҳи хушк ӯ сайри не

Дар ақаби захмӣу сихии оҳанӣ

Мейр охир дид ӯро раҳм кард

Ки ошнои соҳиби хар буд мард

Пас саломаш кард ва пурседаш зи ҳол

Каз чаҳ ин хари гашти дўтои ҳам чу дол

Гуфт аз дарвешӣу тақсири ман

Ки намеёбад худ ин бастаи даҳан

Гуфт бисипораш ба ман ту рӯз чанд

То шавад дар охири шаҳи зӯрманд

Хар бадв биспурад ва он раҳмати параст

Дар миёни охири султонаши баст

Хари з ҳар сӯи мураккаб тозӣ бидид

Бо навоу фарбеҳу хубу ҷадид

Зери поашони рўФтаҳ обӣ зада

Ки ба вақту ҷӯ ба ҳангоми омада

Хорашу молаши мари аспонро бидид

Пўз боло кард кои раби Маҷид

На ки махлуқи туам гирами хуррам

Аз чаҳ зору пушти ришу лоғарам

Шаби зи дарди пушт ва аз ҷўъи шикам

Орзӯмандам ба мурдани дам ба дам

Ҳоли ин аспони чунин хуш бо наво

Ман чаҳ махсӯсам ба тъзибу бало

Ногаҳони овоза пигор шуд

Тозёнро вақти зин ва кор шуд

Захмҳои тир хӯрданд аз аду

Рафт пайконҳо даришон сӯ ба сӯ

Аз ғзо боз омаданд он тозён

Андари охири ҷумлаи афтодаи ситон

Пойҳошони бастаи муҳкам бо навор

Нълбндони истода бар қатор

Май шкоФиднди тан ҳошон беняш

То буруни оранди пайконҳо зи риш

Он хари онро дид ва мегуфт эй худо

Ман ба фақр ва офият додам ризо

Зон навои безорам ва зон захми зишт

Ҳркаҳ хоҳад офияти дунёи биҳишт