Ҳам чу он шебон ки аз гург анед

Вақти ҷумъа бар ръо хат ме кашид

То бурун ноед аз он хати гӯсфанд

На дар ояд гургу дузд бо газанд

Бар мисоли доираи тъўизи ҳуд

Ки андари он сарсари амони ол буд

Ҳашт рӯзии андарин хати тани занед

Вази бурун мислаи тамошо ме кунед

Бар ҳаво барадӣ фикандӣ бар ҳаҷар

То даридӣ лаҳму азм аз ҳам дигар

Як гиреҳро бар ҳаво дарҳам задӣ

То чу хашхоши устихон резон шудӣ

Он сиёсатро ки ларзид осмон

Маснавӣ андар нагунҷад шарҳи он

Гар ба табъ ин мекунӣ эй боди сард

Гирди хату доираи он ҳуди гирд

эй табиии фавқи табъи ин малики байн

ё биё ва маҳв кун аз мусҳафи ин

Мақарёнро манъ кун бандии буна

ё муаллимро ба молу саҳми даҳ

Оҷизӣ ва хира кун аҷз аз куҷост

Аҷзи ту тобӣ аз он рӯз ҷазост

Аҷзҳо дории ту дар пеш эй лаҷуҷ

Вақт шуд пинҳонёнро нак хурӯҷ

Хуррами он кини аҷзу ҳайрат қӯт ӯст

Дар ду олами хуфтаи андари зилли дӯст

Ҳам дар охири аҷзи худро ӯ бидид

Мурда шуд дайни ъҷоизро гузид

Чун Зулайхои Юсуфаш бар вай битофт

Аз ъҷўзӣ дар ҷавонӣ роҳ ёфт

Зиндагӣ дар мурдан ва дар меҳнатаст

Оби ҳайвон дар дарун зулматаст