эй тӯтии исои нафаси ваии булбули ширини наво

Ҳин Зуҳраро колиўаҳ кун зон нағмаҳои ҷони Фзо

Даъвӣ хӯбӣ кун биё то сад адуу ошно

Бо чеҳрае чун заъфарон бо чашм тар ояд гўо

Ғами ҷумларо нолон кунад то марду зан афғон кунад

Ки дод даҳ моро зи ғам , кови гашт дар зулми аждаҳо

Ғамро бадаронеи шикам бо дўрбоши зеру Бам

То ғулғул уфтад дар адам аз адли ту эй хуши садо

Соқии ту моро ёд кун сад хикро пурбод кун

Арвоҳро Фарҳод кун дар ишқи он ширини лақо

Чун ту сроФили дилӣ , зинда кун обу гулӣ

Дардами зи роҳи мқблӣ дар гӯши мо нафхаи худо

Мо ҳамчуи хирмани рехтаи гандум ба коҳи омехта

Ҳин аз насими боди ҷон , киро з гандум кун ҷудо

То ғам ба сӯй ғам равад хуррами сӯй хуррам равад

То гул ба сӯй гул равад то дил барояд бар само

Ин донаҳои нозанини маҳбӯси монда дар замин

Дар гӯши як борони хуши мавқуфи як боди сабо

То кори ҷон чун зар шавад бо дилбарони ҳам бар шавад

По буд акнӯн сар шавад , ки буд акнӯн каҳрабо

Хомӯш кун охири дамии дастур будӣ гуфтамӣ

Сиррӣ ки нафиканда сети кас дар гӯши ихвони сафо