Ба ман нигар ки манам мӯниси ту андари гӯр

Дар он шабӣ ки кунӣ аз дукону хонаи убӯр

Саломи ман шинавӣ дар лаҳад хабар шавадат

Ки ҳеҷ вақт набӯдӣ зи чашми ман мастур

Манам чу ақлу хирад дар даруни пардаи ту

Ба вақти лиззату шодӣ ба гоҳи ранҷу Фтўр

Шаби ғариб чу овози ошнои шинавӣ

Раҳеи зи зарбати мору ҷҳии зи ваҳшати мӯр

Хумори ишқи дарорад ба гӯри ту тӯҳфа

Шаробу шоҳиду шамъу кабобу нақл ва бихӯр

Дар он замон ки чароғи хиради бгироним

Чаҳҳои ва ҳўӣ барояд зи мурдагони қубӯр

зҳои ва ҳўӣ шавад хираи хоки гӯристон

зи бонги табли қиёмати з тумтароқ нашӯр

Кафани даридаи гирифтаи ду гӯши худ аз бим

Димоғу гӯш чаҳ бошад ба пеши нафхаи сувар

Ба ҳар тарафнигарӣ сӯрати марои бинӣ

Агар ба худнигарӣ ё ба сӯии он шару шӯр

з аҳўлӣ бигурез ва ду чашм некӯ кун

Ки чашми бад буд он рӯз аз ҷамолами давр

Ба сӯрати башарами ҳону ҳон ғалат накунӣ

Ки рӯҳ сахт латифаст ишқи сахти ғаюр

Чаҳ ҷои сӯрат агар худ намад шавад сдтў

Шуъоъи оинаи ҷон илм занад ба зуҳӯр

Дуҳули занеду сӯии мутрибон шаҳр танед

Мроҳқони раҳи ишқи рости рӯзи зуҳӯр

Ба ҷои луқмау пӯл ар худоиро ҷустӣ

Нишаста бар лаб хандақ надиде як кӯр

Ба шаҳри мо ту чаҳ ғмозхонаҳ бикшодӣ

Даҳони бастаи ту ғаммоз бош ҳамчун нур