Надорад пои ишқ ӯ дил бедаст ва бе поем

Ки рӯзу шаб чу маҷнӯнами сар занҷир ме хоем

Миёни хӯнаму тарсам ки гар ояд хаёл ӯ

Ба хӯни дили хаёлашро з бе хешии бёлоим

Хаёлоти ҳамаи олам агар чаҳ ошно донад

Ба хӯн ғарқа шавад валлоҳ агар ин роҳ бигушоем

Манам афтода дар силӣ агар маҷнӯни он Лайлӣ

зи мангар як нишон хоҳад нишоне ҳоаш бинмоем

Ҳама гардад дили пораи ҳамаи шаби ҳамчуи астораҳ

Шудаи хоби ман овораи зи саҳари ёри хўдроим

зи шабҳои ман гирён бипурс аз лашкари париён

Ки дар зулмати зи омдшди париро пой ме соем

Агар як дам биёсоем равон ман наёсоед

Ман он лаҳза биёсоем ки як лаҳза наёсоем

Раҳо кун то чу хуршедии қабоеи пӯшам аз оташ

Дар он оташ чу хуршедии ҷаҳониро бёроим

Ки он хуршед бар гардуни зи ишқ ӯ ҳамеи сӯзад

Ва ҳар дам шукр мегуяд ки сӯзишро ҳамеи шоим

Раҳо кун то ки чун моҳии гудозон ғамаш бошам

Ки то чун ма накоҳам ман чу ма зон пас ниФзоим