Дар фурӯбанд ки мо ошиқи ин майкада ем

Дардаи он бодаи ҷонро ки сабки дил шуда ем

Бурҷае соқии чолоки миёнро барбанд

Ба худо каз сафари давру дароз омада ем

Бргшои машки тарабро ки зи рашки кафи ту

Аз кафи Зуҳра ба сад лобаи қадаҳ нстдаҳ ем

Дар фурӯбанду зи раҳмат дар пинҳон бигушо

Чораи ратл гарон кун ки ҳама мезада ем

Зон сабуи ғусл қиёмат бидиҳ аз васваса ам

Ба ҳақи онки зи оғоз ҳарифон бидиҳ ем

Мо ҳамаи хуфтаи ту бар мо лагадӣ чанд задӣ

Брҷҳидими хуморона дар ин арбада ем

Гар алии алриқи туро бодаи диҳӣ қоида нест

Ҳин бидиҳ мо малики аламути чунин қоида ем

Фалсафӣ зин бихӯрад фалсафааш ғарқ шавад

Ки гумон дошт ки мо зон илал фосида ем

Он наҳангем ки дарё бар мо як қадаҳ аст

Мо на мардони сриду адас ва моидаҳ ем

Ҳилла хомӯш куну фоидау фазли бҳл

Ки зи фазла ӣ қадаҳати фоида фоида ем