Ман дузд дидам кӯи баради молу матоъи мардумон

Ин дузди мо худ дуздро чун май бдздд аз миён

Хоҳанд аз султони амон чун дузд афзӯнӣ кунад

Дуздӣ чу султон мекунад пас аз куҷо хоҳанд амон

Ишқаст он султон ки ӯ аз ҷумлаи дуздони дили барад

То пеши он саркаши баради ҳақи саракашонро мўкшон

Ишқаст он дуздӣ ки ӯ аз шаҳнагони дил май барад

Дар хизмати он дузди байни ту шаҳнагон бе карон

Овоз додам дӯши ман кои хуфтагони дузди омадаи сет

Дуздед ӯ аз чобукӣ дар ҳайни забонам аз даҳон

Гуфтам бабандам даст ӯ худ баст ӯ дастони ман

Гуфтам ба занадонаш кунам ӯ менагунҷад дар ҷаҳон

Аз лиззати дуздӣ ӯ ҳар посбони дуздӣ шуда

Аз ҳилау дастон ӯ ҳар зиракӣ гашта ниҳон

Халқӣ бибинӣ ним шаби ҷамъи омадаи кони дузди кӯ

ӯ низ май пурсад ки кӯи он дузд ӯ худ дар миён

эй моя ҳар гуфту гӯ эй душман вае дӯсти рӯ

эй ҳам ҳаёти ҷовдон эй ҳам балои ногаҳон

эй рафтаи андари хӯни дил эй дили туро карда бҳл

Бар ман бизан захму мҳл ҳқо намехоҳам амон

Сахта камоне хуш бикаш бар ман бизан он тири хуш

эй ман фидои тири ту эй ман ғуломи он камон

Захми ту дар рагҳои ман ҷонасту ҷони афзои ман

Шамшери ту бар ноӣ ман ҳайфаст эй шоҳи ҷаҳон

Кӯи ҳалқи Исмоил то аз ханҷарат шукрӣ кунад

Љорҷиси кӯ каз захми ту ҷонӣ сипорад ҳар замон

Шаҳи шамси табризии магар чун бозояд аз сафар

Як чанд буд андар башар шуд ҳамчуи анқо бе нишон