Мастӣу ошиқӣу ҷавонӣу ҷинси ин
Омад баҳори хуррам ва гаштанд ҳамнишин
Сӯрат надоштанд мусаввир шуданд хуш
Яъне мхилот мсўршдаҳ бибин
Даҳлез дидааст дили онч ба дил расед
Дар дидаи андроид сӯрат шавад яқин
Тблӣ алсроирасту қиёмати миёни боғ
Дилҳо ҳамеи намоянди он дилбарони чин
Яъне ту низ дил бинмогар дилят ҳаст
То кӣ ниҳон буд дили ту дар миёни тин
Аёк наабдаст зимистони дуои боғ
Дар навбаҳор гуяд аёки нстъин
Аёк наабд онк ба дарюзаи омадам
Бигушо дар тараб магузорам дигар ҳазин
Аёки нстъин ки зи парии мива ҳо
Ашкстаҳ мешавам нигаҳами дор эй муайян
Ҳар лаҳза лола гуяд бо гул ки эй аҷаб
Наргис чаҳ хира менигарад сӯии ёсамин
Сӯсани забон бурун кунад афсӯс ме кунад
Гуяд саман фусӯс макун бар кас эй лсин
Якто музавварӣаст бунафша шудаи дўто
Нилӯфараст воқифи тазвираш эй қарин
Сари чап ва рост мефиканд сунбул аз хумор
Арёҳ бар ясорашу райҳонаш дар ямин
Сабзаи пиёда май дӯди андари рикоби сарв
Ғунчаи ниҳон ҳаме кунад аз чашми бади ҷабин
Беди пиёда бар лаби ҷӯи андари оина
Ҳайрон ки шохтар з чаҳ ифшоанд остин
Аввал фишонданӣаст ки то ҷамъ оварад
Вонгаҳ кунад нисори дроФшони вопасин
Дар боғи маҷлисӣ чу ниҳоди офаридагор
Мурғон чу мутрибони бсроинди офарин
Он мейри мутрибон ки варои ном булбул аст
Мастасту ошиқи гул аз онаст хуши ҳнин
Гуяд ба Кебеки фохтаи кохри куҷои бадят
Гуяд бидон тараф ки макон набӯд ва макин
Шоҳин ба боз гуяд кин сайдҳои хуб
Кӣ сайд кард аз адам оварад бар замин
Як ҷўқи глрхон ва дигар ҷўқи нўхтон
Кондри ҳиҷоб ғайб кироманд ва котибин
Мо чанд сӯратем изки вори омада
Нак мерасанд лашкари хубон аз он камӣн
Юсуф рухон расанд зи канъони он ҷаҳон
Ширин лабон расанд зи дарёии ангабин
Нак нома шан расед ба хурмоу нешикар
Ва он нори донаи дона ва бе ҳеҷ донаи байн
эй водӣӣ ки себ дар ӯ ранг ва буи ёфт
Мағзи туранҷ низ муаттар шуду смин
Ангур дайр омад зеро пиёда буд
Дайри оу пухтаи о ки тӯии фитнае маин
эй охирин собиқ вае хатми мива ҳо
Ваии чанги дрздаҳи ту ба ҳабли аллоҳи матин
Шириняти аҷоибу талхят худ мапурс
Чун ақл каз вайаст шару хайру куфру дайн
Андари бало чу шукру андари рхои набот
Талхӣ балоӣ туаст чу хори трнгбин
эй орифи маориф вае восили усӯл
эй дасти ту дарозу замонаи туро раҳин
Аз даст туаст харбуза дар хонае ниҳон
Дар неи даричаи не ки ту ҷонӣ ва ман ҷанин
Аз ту каду гурехт расан бозе гирифт
Он ним кӯза кӣ раҳад аз чашмаи муайян
Чун гӯш ту надошт бибастанд гарданаш
Гӯшаш агар бадии бкшидиши хуши танин
Фӣ ҷидҳо бибаст худои ҳабли ман мисад
Зеро надошт гӯш ба пайғоми мстбин
Гӯшӣ ки нашунӯд зи худои гӯши хар буд
Аз ҳақи шинави ту ҳар нафасии даъвати мубин
эй ҳалқ ту бибаста тақозои ҳалқу фараҷ
Бегӯш чун кадуи ту расани баста бар втин
Ҳалқа ба гӯши шаҳи шӯу ҳалқ аз расани бихар
Мардуми зи роҳ гӯш шавад фарбеҳ ва самин
Боқиши брнўисди он шаҳриёри лавҳ
Наққош чин бигӯед ту нақшҳо мучин
Наққош чин бигуфтам он рӯҳи маҳз ро
Он хусрави ягонаи табризи шамси дайн