Ман он ним ки бигӯям ҳадиси неъмат ӯ

Ки масту бихўдм аз чошнии меҳнат ӯ

Агар чу чанги бзорм аз ӯ шикоят нест

Ки ҳамчуи чангами ман бар канори раҳмат ӯ

з ман набошад агар пардае бгрдонм

Ки ҳар рагами мутаъаллиқ буд ба зарбат ӯ

Агар чаҳ қанд надорам чу не наво дорам

Аз онк бар лаби фазлаши чашми зи шарбат ӯ

Кунун ки навбат хашмаст лутф аз ин даст аст

Чигуна бошад чун дррсм ба навбат ӯ

Агар бдздми ман зи офтоб нанагӣ нест

Чаҳ нанг бошад мари лаълро зи зинат ӯ

Вагар чу лаъли ндздми зи офтоби камол

Гузари зи тинати худ чун кунам ба тинат ӯ

На лўлёни сиёҳи ду чашм дузд вайанд

Ҳамеи кашанди ниҳони нур аз басират ӯ

зи одамӣ чу бдздӣ ба кам қаноат кун

Ки шҳи нафас қаринаст бо ҷабалат ӯ

Аз ӯ мдзд ба ҷузи гавҳари замонаи баҳо

Агар ту воқифӣ аз лутф ва аз сарират ӯ

Ки нест қаҳри худоро ба ҷузи зи дузди хасис

Ки сӯии колаи фонӣ буд азимат ӯ

Дареғ шарҳ нагашту зи шарҳ май тарсам

Ки теғи шаръи бараҳнаи сет дар шариъат ӯ

Гумони барад ки магари ҷурм ӯ тамаъ бӯда сет

На блаки хаси тамаъӣ буд он ҷримт ӯ