эй дилбар бе сӯрати суратгари сода

Ваии соғари пурфитна ба ушшоқ бидода

Аз гуфтани асрори даҳонро ту бибаста

Ва он дар ки намегӯям дар синаи кушода

То парда барандохт ҷамоли ту наоне

Дил дар сар соқӣ шуду сар дар сари бода

Субҳӣ ки ҳаме ронад хаёли ту савора

Ҷонҳои муқаддаси адади реги пиёда

Ва онҳо ки ба тасбеҳ бар афлоки банноманд

Тасбеҳ гусастанд ва гарав карда саҷҷода

Ҷони тоқати рухсори ту бепарда надорад

Ваз ҳар чаҳ бигӯеми ҷамоли ту зиёда

Чун уштур мастаст марои ҷони зи паии ту

Бар гардани уштури тани ман бастаи қаллода

Шамс алҳақ табризи дилам ҳомила туаст

Кӣ байнами фарзанд бар иқболи ту зода