Дар хӯн дилам расед фатво

Аз ҷумлаи муфтёни маънӣ

Бо халқ бигӯ ки давр бошед

Аз зарқи ману фусӯси даъвӣ

Бо дил гуфтам чунин хуш астат

Дили наъраи занон ки ореи оре

Бардошти рбобкии дили ман

Бнўохт ки мо хушем яъне

Кони таъна аз ин сӯй вуҷӯд аст

Он ҷо ки манам куҷост таънӣ

Он ҷо ки манам чу ман нагунҷам

Гунҷад дгарӣ бигӯ ки неи не

То ман бошӣ ту ӯ набинӣ

Зеро ки шабасту чашми аъамӣ

То чашми ту ин буд чаҳ бинӣ

Дар бтгаҳи нафаси нақши Монӣ

эй оҷизи хеши рӯ ба табриз

Дар шамси аддӣни гурези борӣ