Аз пгаҳ эй ёр зон ъқори самое

Даҳ ба кафи мо ки нури дидаи мое

Зонки вазифаи сет ҳар саҳари зи кафи ту

Давр бигардон ки офтоби лақое

Ҳам ба маниши даҳ мҳо мада ба дигар кас

Аҳд ва вафо кун ки шаҳриёри вафое

Дар ттқи гирдҳо латифи ҳилолӣ

Вази ҷиҳати дардҳо латифи давое

Давр бигардон ки даври ишқ ту омад

Халқ куҷоанд ва ту ғариби куҷое

Бар адади зарраи ҷони фидоӣ ту кардӣ

Чархи фалакгар бадии маи ту баҳоӣ

Бо ҳамаи шоҳӣ чу ташнагон хуморем

Соқии мо шӯ бикун ба лутфи саққое

Баҳри ту одам гирифт дбаҳу занбил

Баҳри ту ҳавво намӯд низ ҳаввое

Одам ва ҳавво набӯд баҳри қудумат

Холиқ мекард гӯнаи гӯнаи худоӣ

Дар қадаҳи ту чаҳор ҷӯй биҳиштаст

На аз шаш ва панҷаст ин срўрФзоиӣ

Ҷумлаи аҷзои мо шукуфта кун ин дам

То ба фалаки бррўди ғариви гўоиӣ

Ғабғаби ғунча дар ин чамани бнхндд

То ту ба хандаи даҳон ӯ нагушойӣ

Талъати хуршеди ту агар нанамояд

Яман наёяд зи сояҳои ҳумое

Хона беҷом нест хубу мунаввар

Роҳ рҳоўӣ бизан каз ӯст раҳоӣ

Машк ки арзади ҳазор баҳри Фрўриз

Кӯҳи виқорӣу баҳри ҷӯаду сахое

Ҳар шаб ояд зи ғайб чун гилаи бонӣ

Ҷон раҳад аз тан чу уштурон чарое

Дар ъдмстон кашад ниҳони шутурон ро

Хуш бачаранд зи сабзаҳои атое

Банд кунад чашмашон ки роҳ набенанд

Роҳ илоҳӣаст нест роҳи ҳавоӣ

Чун бунаади рухи пиёда дар қадами шоҳ

Ҷусти дўосбаҳи зи нестӣу гадоӣ

Каж наравад зон сипас ба роҳ чу фарзин

Хоб бибинад чу пели ҳинди раҷоӣ

Моти шӯ ва лаъиб гуфту гӯй раҳо кун

Кони шаҳи шатранҷи рости роҳи намое