Қавмӣ ки бар барроқи басират сафар кунанд

Беабр ва беғубор дар он ма назар кунанд

Дар донаҳои шаҳватӣ оташ зананд зуд

Вази домгоҳи саъб ба як так ъбр кунанд

Аз хорхори ингар табъи он тарафи раванд

Базму сарои гулшани ҷой дигар кунанд

Бар пои лўлён табиат ниҳанд банд

Шоҳони рӯҳи зўи сар аз ин кӯии дркннд

Пой хирад бибастау авбоши нафас ро

Дастии чунин кушода ки то шӯр ва шар кунанд

Аҷзоӣ мо бамурда дар ин гӯрҳои тан

Кӯи сувари ишқ то сар аз ин гӯри бркннд

Мисӣаст шаҳвати туу эксири нури ишқ

Аз нури ишқи миси вуҷӯди ту зар кунанд

Инсофи даҳ ки бо нафаси гарми ишқ ӯ

Срдои ҷамоатӣ ки ҳадис ҳунар кунанд

Чун суфиёни гурусна дар матбахи хирад

Оянду зулаҳои гарони моя ҷуз кунанд

Зоғони табъро ту зи мурдори рӯзаи даҳ

То тӯтӣон шаванду шикор шукр кунанд

Дар зилли мироби ҳаёти шкрмзоҷ

Шояд ки оташони табиат шарар кунанд

Аз рашк нурҳоаст ки ақли камол ро

Аз ғайрати малоҳат ӯ кӯр ва кар кунанд

Ҷузи ҳақ агар ба дидан ӯ ғамза Эй кунад

Он дидаро ба меҳри абад бехабар кунанд

Фахри ҷаҳону дидаи табризи шамси дайн

Коҷзои хок аз гузариши зеб ва фар кунанд

Андари фазоӣ рӯҳ наёбанд мисли ӯ

Гар сад ҳазор бориши зер ва зибр кунанд

Холӣ мабод аз сари хуршеди соя аш

То рӯзро ба даври ҳаводис сипар кунанд