Аз расани зулфи ту халқ ба ҷон омаданд

Баҳри расани бозяш лўликон омаданд

Дар дил ҳар лўлиии ишқ чу астораҳ Эй

Рақси кунони гирди моҳ нуровашон омаданд

Дар ҳаваси ин самоъ аз пас бустони ишқ

Сарвқадон чун чанори даст занон омаданд

Байн ки чаҳ рисидаҳем даст ки лесида ем

То ки чунин луқмаҳо сӯй даҳон омаданд

Лўликони қнқ дар кафи гӯшаи ттқ

Вази ттқи он арӯси шоҳ ҷаҳон омаданд

Шоҳ ки дар давлаташ ҳар тарафии шоҳидӣ

Синаи кушода ба мо баҳр амон омаданд

Шева абрӯ кунад ҳар нафасии пеши мо

Гарчи ки аз тири ғмзи сахта камон омаданд

Шаби рӯ ва айёр бош бар сар ҳар кӯй аз онк

Зери лиҳофи азали нек ниҳон омаданд

Ҷониби табриз дар шамси ҳақам дида анд

Тарки дукони хонданди чўнк ба кон омаданд