Миёни боғи гули сурхҳои ва ҳў дорад

Ки бӯ кунед даҳони маро чаҳ бӯ дорад

Ба боғи худ ҳамаи мустанад лек не чун гул

Ки ҳар яке ба қадаҳ хӯрд ва ӯ сабу дорад

Чу сол сол нишотасту рӯзи рӯзи тараб

Хунаки маро ва касеро ки айш ху дорад

Чаро муқӣм набошад чу мо ба маҷлиси гул

Касе ки соқии боқии моҳ рӯ дорад

Ба боғи ҷумлаи шароб худоӣ ме нӯшанд

Дар он миёна касе нест кӯ гулӯ дорад

Аҷоибанд дарахтонаши бикру обистан

Чу Марямӣ ки на маъшуқа ва на шӯ дорад

Ҳазор бори чаманро бсухту бозорост

Чаҳ ишқ дорад бо мо чаҳ ҷуст ва ҷӯ дорад

Вуҷӯди моу вуҷӯди чамани бадви зиндаи сет

Зиҳии вуҷӯди латифу зариф кӯ дорад

Чарост хори слҳдору абр рӯй турш

зи рашки он ки гули сурхи сад аду дорад

Чу оинаи сет ва тарозу хамӯш ва гуё ёр

зи ман рамида ки ӯ хуй гуфт ва гӯ дорад