Фароғатӣ диҳадам ишқи ту зи хешованд

Аз онки ишқи ту бунёд офият барканд

Аз онк ишқ нахоҳад ба ҷузи харобии кор

Аз онк ишқ нагирад зи ҳеҷ офати панд

Чаҳ ҷои мол ва чаҳ номи накӯу ҳурмату Буш

Чаҳ хону мону саломат чаҳ аҳл ва ё фарзанд

Ки ҷони ошиқ чун теғ ишқ бирабоед

Ҳазор ҷони муқаддас ба шукр он бунаанд

Ҳавои ишқи ту ва он гоҳи хавфи вайронӣ

Ту кӣсаи баста ва он гоҳи ишқи он лаби қанд

Сараки фурӯкашу кунҷ саломатӣ биншин

зи даст кӯтаҳ ноед ҳавои сарви баланд

Бирав зи ишқи набардии ту буи дар ҳамаи умр

На ишқ дорӣ ақлӣаст ин ба худ хурсанд

Чаҳ сабр кардану домани зи фитнаи брбўдн

Нишаста то ки чаҳ ояд зи чархи рӯзӣ чанд

Даромад оташи ишқ ва бсухт ҳар чаҳ ҷуз ӯст

Чу ҷумла сӯхта шуд шоди шин ва хуш ме ханд

Ва хоссаи ишқ касе каз аласт то ба кунун

Набӯдааст чунуи худ ба ҳурмати пайванд

Агар ту гӯйӣ дидам варо барои худо

Гушои дидаи дигар ва ин дуро барбанд

Каз ин назари ду ҳазорон ҳазор чун ман ва ту

Ба ҳар ду олами доими ҳалок ва кӯр шуданд

Агар ба дидаи ман ғайри он ҷамол ояд

Бикунадаи боди маро ҳар ду дидаҳо ба ?каланд

Басирати ҳамаи мардони мард оҷиз шуд

Куҷо расад ба ҷамолу ҷалол шоҳ луанд

Дареғ парда ҳастӣ худоӣ баркандӣ

Чнонки он дар хайбари алӣ ҳайдар кунад

Ки то бидидӣ дида ки панҷ навбат ӯ

Ҳазор сола аз он сӯ ки гуфта шуд бизананд