Пеши абри навбаҳорон чун садафи лаб во кунад

Шӯри ғайрати зиндагиро талх бар дарё кунад

Зуди оламро кунад зангор дар чашмаши сиёҳ

Ҳар ки чун ойӣнаи айби халқро пайдо кунад

намедиҳад дод саросар , дашти паймои ҷунун

Гар ғубори хотирамро доман саҳро кунад

намекунад таъсир дар дилҳои сангини ашку оҳ

Обу оташи ҷои худ дар сангу оҳан во кунад

Нест майдони ҷунуни мо ҷаҳони танг ро

Киштии тӯфонии мо рақс дар дарё кунад

Шоҳиди ойӣнаи рухсории дарин бозор нест

Тӯтии моро магари завқи сухан гуё кунад

Сарви сртопои зтўқ қамарён гаштааст чашм

То магари назораи он қомат раъно кунад

Лола зорӣ шуд ба чашми ман ҷаҳон аз нури ишқ

Кимиёии шуълаи хасро оташин симо кунад

Бо ман расво чаҳ созад пардаи сӯзӣҳои ҳасан ?

Содаи лавҳи он кас ки хоҳад машкро расво кунад

Шамъ кофурӣ фурӯзад пеши роҳи ҷони ман

Чун ба қасди куштани ман остин боло кунад

Гуфтам аз хати раҳм ӯ афзӯн шавад , ғофил ки хат

Ҷавҳари дигари фузун бар теғ истиғно кунад

То нафасро рост созад булбули оташи забон

Калак соиб метавонад сад ғазал иншо кунад