Бо хаёли дӯст ҳар каси маҷлис ороӣ кунад

Гарчи бо маъшӯқ бошад ёд танҳоӣ кунад

Таҳтаи машқ ҳаводис мешавад ҳар пора аш

Киштии онро ки шӯри ишқ дарёӣ кунад

Пунбаи доғаш буд нофи ғизолони хутан

Ҳар киро занҷири зулфи ёр савдое кунад

Рқът алҳбиб кулем аллоҳ бо мардум накард

Ончии рухсори ту бо чашм тамошое кунад

Шиша холӣ намегардад нафасро санги роҳ

Нолаи ман то чаҳ бо гардун миное кунад

Қиблаи заррот олам мешавад чун офтоб

Пеши хоки тира ҳар каси ҷабҳа Фрсоиӣ кунад

Хокро таҳи ҷуръааш чун тавр дар рақс оварад

Ишқи дарёи дил чу азми бода паймое кунад

намешавад аз санги Тифлони устихонами тўтё

То дили девонаи ман ху ба расвоӣ кунад

намегузорад доғи маҳрӯмӣ ба дили ойӣна ро

Сайри ҳасани худгар аз чашм тамошое кунад

Ишқ бар ҳам мезанад ҳангомаи тадбири ақл

Пеши сарсар , пашша чун азми саф ороӣ кунад ?

Қамарён аз шҳпри худ арра бар поиш ниҳанд

Сарв агар пеши қадаши изҳор раъное кунад

Андалебони хурдаи гулро бар оташ афкананд

Калаки соиб ҳар куҷои ҳангома ороӣ кунад