Бе тугар шохи гулии дида тамошо ме кард

Машқи назораи он қомат раъно ме кард

Дили сад пораи мо дафтар агар во ме кард

Оташи лола чаҳ бо доман саҳро ме кард

Васли ҷовиди ҳиҷоби назар огоҳӣ аст

Қатраи мо сафарии коши з дарё ме кард

Моҳи рухсори ту ангушти намо буд он рӯз

Ки фалаки ҳолаи оғӯш муҳайё ме кард

Теғи нози ту агар об мурувват ме дошт

Гиря бар зиндагии Хизр ва масеҳо ме кард

Гарчи дили рӯзи хуш аз гулхан афлок надид

ӣнқадар буд ки ойӣна мусаффо ме кард

Ҳасани худро агар аз чашмтар мо ме дид

Он ситамкора бебок чаҳ бо мо ме кард

Агар аз чашми бад халқ наме андешед

Соиб аз лутфи сухани кор масеҳо ме кард