Мҷу аз зоҳидии хушки тинати гавҳари ирфон

Ки аз дарёии гавҳар , баҳра хошокаст соҳил ро

Набошад одамиро ҳеҷ халқии беҳтар аз эҳсон

Ки бӯсади дасти худ , ҳар кас ки гирад дасти соил ро

Надорад гиря кардани ҳосилӣ дар пеш бе дардон

Мефишон дар замини шӯри соиби тухми қобил ро

Ғубори хати ҷонони лангар ором шуд дил ро

Ки созад тўтёии чашм , тӯфони дидаи соҳил ро

Тафовут нест дар лутфу итобу хашму нози ту

Ту аз ҳар дар даройӣ мекунӣ гулзори маҳфил ро

Набошад хўнбҳои онро ки шодӣ марг ме гардад

Нагирад хӯни мо чун хӯни гули домони қотил ро

Самоъи аҳли дилро нағмаи пардозӣ наме бояд

Ки бошад мутриб аз болу пари худ мурғи бсмл ро

Ба чашми ман ки бо дарди талаби қонеъи зи матлӯбам

Раҳ хобида дорад роҳату ороми манзил ро