Фусурдагон ки тилисм вуҷӯд нашикастанд

Азин чаҳ суд ки чун каф ба баҳр пайвастанд

зи ҷӯш бехабарӣ кардаем худро гум

Вагарнаи тӯшаи мо бар миёни мо бастанд

Чаҳ бодаи шавқи ту дар соғари шаҳидони рехт

Ки дар замин чу хам май з ҷӯш нанишастанд

Ҳануз доираи чарх буд бе паргор

Ки тавқи ишқи туро бар гулӯии мо бастанд

Хуши он гуруҳ ки бардоштанд бори ҷаҳон

Вази ин муҳӣт , дили як ҳубоб нашикастанд

Сабки равон ки фишонданд доман аз олам

зи доругири хаси вхори орзӯи растанад

зи оби баҳри ҷудои ҳубобҳоро нест

Чаҳ шуд ду рӯзӣ агар бод дар гиреҳи бастанд

Мсози барги иқомат ки мардуми озод

Дарин риёзи зи пои ҳам чу сарв нанишастанд

Ҷамоатӣ ки муҷаррад шуданд ҳам чу алиф

Чу тири оҳи з на ҷавшани фалаки ҷустанд

Гумони барӣ ки зи ҷанг паланг ме оянд

зи бас ки мардуми олам ба рӯй ҳам ҷустанд

Ҷамоатӣ ки дар ин ҷои нафас шимурда заданд

Дар он ҷаҳони зи ҳисоби вктоби ворстнд

зи инфеъоли сар аз хонаи барнамеи оранд

Дарин баҳори гуруҳе ки тавба нашикастанд

Ҷамоатӣ ки ба афтодагон напардозанд

Агар ба арши бароянди ҳам чунон пастанд

Макун маломати ушшоқ бехабар кин қавм

зи худ неанд агар нестанд агар ҳастанд

зи ошнои мардум канора кун соиб

Ки аз сиёҳии дили бештари сияҳ маст анд