Вақтаст навбаҳор дар айш во кунад

Боғ аз шукуфаи хандаи дандон намо кунад

Ҷомӣ ба гардиши ор ки ин куҳнаи Асия

Вақтаст устихони маро тўтё кунанд

Имрӯз чун ҳубоби дарин баҳри обгун

Давлат дар он сараст ки касб ҳаво кунад

Гар бугзарад ба ғунчаи пайкони насими субҳ

Бе ихтиёри лаб ба шукри ханда во кунад

Хунаш буд ба фатвои пери Муғони ҳалол

Дар нави баҳори ҳаркии сабӯҳии қзокнд

Абрӣ ки нарм кард дили санги хора ро

Кӣ тавбаи маро ба дурустӣ раҳо кунад

Соиб ба ғайр рӯй ърқнок ёр нест

Абртарӣ ки оинаи дил ҷило кунад